holiday

Aloha!

Mijn tiendaagse stage-onderbreking zit erop… Vanmorgen vroeg heb ik met pijn in het hart mijn allerliefste uitgezwaaid op de luchthaven van Trivandrum.
Ik heb tien enorm vette dagen achter de rug, een korte resumé:
De eerste drie dagen zijn wij hier ter plaatse in Kovalam gebleven. We hebben een bezoekje gebracht aan SISP. Daar heeft Klaas –net als elke andere nieuwkomer- 37 keer de vragen ‘Hello, how are you?’ en ‘What is your name?’ naar zijn hoofd geslingerd gekregen. Maar hij heeft ze alle 37 even goed geïncasseerd. Maar toen de studenten zagen dat hij een fotocamera bij zich had, was het hek helemaal van de dam. Fotogeil dat die gasten zijn, man, man, man!
Verder hebben we ook rondgehangen op Kovalam Beach, de vissershaven van Vizhinjam en de chaotische stad Trivandrum.
Daarna zijn we met een (veel te vroege) trein naar Allepey gereisd. In Allepey hebben we 24u rondgedobberd op de paradijselijke backwaters met een houseboat. Dat is een rijstboot die omgebouwd is tot nogal luxueus vaarvertrek voor toeristen. De voorkant van een houseboat bestaat uit een open eetkamer en salon van waaruit we het reilen en zeilen in en rond de backwaters konden observeren. Achterin de boot was dan onze slaapkamer en badkamer en de keuken. In die keuken heeft onze kok de beste Indischen boef klaargemaakt die ik tot nu toe geheten heb.
Daarna zijn we naar Kochin getrokken, een stad waar de Portugezen in den tijd veel invloed gehad hebben. Daar hebben we versgeviste scampi’s geheten, een hindoefestival met negen versierde masjoefels van olifanten bezocht, rondgeslenterd in de Joodse buurt en daar heb ik ook een ferme vogelscheet op mijn broek gekregen.
Daarna zijn we naar Varkala getrokken. Naar mijn mening de Indische variant van Lloret de Mar of Salou of de Japanse tuin in Holvoets: Restaurangs waar Akon en Christina Aguillera de achtergrondmuziek verzorgen, souvenirwinkels met overal dezelfde ‘traditionele’ gadgets, veel decolletés en nog meer tattoo’s. In Varkala hebben Klaas en ik ook de typische fout der toeristen gemaakt: zelfverzekerd op het strand gaan liggen zonder voldoende zonnecrèmebescherming. Aja, want we moeten toch bruin zijn als we terug komen in België… We hadden de capaciteiten van meneerke de Zon wat onderschat, want ‘s avonds waren we alle twee zo rood als een pulle tomato-ketchup…
Morgen opnieuw mijn eerste werkdag. Ik denk dat het welgeteld een kwartier zal duren om mijn vakantiemodus over te schakelen naar werkmodus…

Verder heb ik via An de laatste gebeurtenissen op SISP-vlak vernomen. Deze hebben me weer doen beseffen hoe schrijnend het leven van sommige mensen hier kan zijn en hoe groot de kloof is tussen samenlevingen als die van ons in België en die hier in India. Om maar een voorbeeld te geven:
Een moeder van enkele SISP studenten heeft dit weekend haar been tot boven haar knie moeten laten amputeren. Haar ene voet was volledig afgerot en zwart, haar hele been was gezwollen en ontstoken en haar voet zat vol met etterende wonden die een voortdurende zwerm van vliegen met zich meebrachten.

An heeft de microbe van het dansen hier ferm te pakken in India. Ze volgt al twee weken op rij dansles op SISP en deze week donderdag mag ze haar danskunsten eens bewijzen op een dansvoorstelling. Ze zal haar body moven op de beats van ‘de kusjesdans’ van Tarkan. Benieuwd hoe dit zal aflopen…

Vele groeten vanuit het land van Mahatma Gandhi.

Hannizzle