dat zijn ier geen zomers lik ol oezes

Hallow,

We hebben een erg bewogen weekend achter de rug.

Zaterdagmorgen waren we uitgenodigd bij Deepa, een van de sociaal werksters. Wij dachten dat het zou gaan om een kortstondig bezoekje waarbij we kennis zouden maken met haar familie en waarbij we haar woonst zouden te zien krijgen…
Maar we hadden beter moeten weten, we hadden moeten denken aan de extreme gastvrijheid van de Indiërs…
Ons verwachte blitsbezoek was helemaal niet zo blits als we dachten dat het zou zijn. Het was namelijk reeds vooravond toen we Deepa haar huis verlieten.
Eerst kregen we lekker Indisch ontbijt voorgeschoteld, later op de dag kregen we versgemaakte en overheerlijke paysam (zoete rijstpap met cashewnoten en rozijnen) en rond een uur of drie in de namiddag kregen we rijst met fish-curry, fried fish en boontjes en een lekkere thee.
Tussen al deze voedselvoorzieningen werden we geëntertaind door Alfana, Alfitha, Deebu en Babu (de 2 dochters van Deepa + de 2 zonen van haar zus) Alsook door een handvol kinderen uit de buurt.
De omgeving waar Deepa woont oogt heel vredig,haar huis is omgeven van het groen en ligt tussen de palmbomen en het gefluit van allerlei tropische vogels. Maar de schoonheid van de streek of de levensvreugde van haar kinderen kan de armoede waarin ze leeft niet verdoezelen.
Deepa haar huis bestaat slechts uit 2 kamers: een keuken + een slaapkamer waar alle 4 de gezinsleden samen de nacht doorbrengen. Ze zou graag nog meer kamers bij het huis aanbouwen, maar heeft daar momenteel niet de financiële middelen voor...
Dit huis heeft geen waterleiding, laat staan een deftig toilet of een douche. Elke morgen is Deepa dus genoodzaakt om naar een nabijgelegen waterpond te gaan en haar daar te baden.

’s Avonds zijn we naar het schoolfeest geweest van de Tolstoy school. Sindhu (zij doet het administratieve werk op SISP) had ons gevraagd of we wilden komen kijken naar de opvoering die haar dochters moesten doen op dit schoolfeest. Toen we aankwamen hadden we de malchance dat de 2u (!) durende malayalam speech van de directeur en andere belangrijke kaderleden nog niet afgelopen was. Maar de directie was ons goedgezind, want deze speech zat in zijn eindfase bij onze aankomst.
Daarna hebben we genoten van allerhande opvoeringen van de studenten van deze school. Gaande van extreem opgedirkte kleuters die lichtjes uit de maat dansten op vreemde muziek tot sketches met een hoog FC De kampioenen gehalte.

Zondagvoormiddag waren we uitgenodigd op de housewarming party van Imam en Marina (sociaal werkster van SISP) We hebben kennisgemaakt met de uiterst vreemde manier waarop een huis wordt ingewijd in India: Melk koken op een ineengeflanst kampvuur au plain huiskamer. De rook die dit kampvuur door het hele huis verspreidde leek ons eerder weg te jagen dan te verwelkomen. Ook hier werden we weer overladen met eten en drinken. En de frigo waarvoor An en ik bijgelegd hebben staat erg mooi in hun nieuwe keuken.

Zondagavond zijn we met Deepa en haar gezin naar een tempelfestival getrokken in Trivandrum. We zijn al redelijk gewend aan de chaos in India, maar ik denk dat dit tempelfestival toch wel een van onze hoogtepunten is wat chaos betreft. Volk, volk en nog eens volk dat er daar was!
Het deed ons een beetje denken aan de muziekfestivals bij ons in België. Er waren ook hier verschillende locaties waar de bezoeker heen kon ( de tempel, het dramapodium, het muziekpodium, het danspodium,…) En ook de hele omgeving was bezaaid met kraampjes. Sommige verkochten de meest onwaarschijnlijke zaken/brol. Zo heb ik een kraam gezien dat spaarlampen aan de man probeerde te doen en een kraam dat diepgevroren voedsel verkocht.

Op SISP hebben An en ik ons alle twee volledig op het sociaal werk toegelegd. We zullen ons de laatste weken wegtrekken uit de school omdat we volop bezig zijn met onze thesissen en die spelen zich af binnen het sociaal werk.

Veel te warme groeten (want de temperatuur blijft hier maar stijgen)
An en Hanne
Xx

En speciaal voor Opa Gerard die dankzij zijn nieuwe laptop nu ook onze avonturen kan meevolgen vanuit de Menenstraat in Dadizele: hééééél veel groeten van uw kleinkind Hanne!

En speciaal voor Marleen Fortry: Waar blijven de koffiekoeken? Als ze nog alsan onderbane zijn, dan zullen ze der schoon uitzien!

PS: er staan weer enkele nieuwe foto’s op www.flickr.com/photos/anenhanne
En voor zij die willen weten hoe An het e heeft vanaf gebracht op haar dansvoorstelling--> zie foto's